| Diantha Effie ~

**

**

Diantha Effie O'Quin 'a ait ikinci kattaki odadır.

Role Play : Veledlerden İnciler
Role Play Oyuncuları : Luca, Diantha, Devyn, J'adore, Tina

Her şey yeterince karmaşık değilmiş gibi bir de olayları en başından babasına anlatması gerekiyordu. Arthur'un kaçırıldığını kuzeni Arty tarafından apar topar eve götürülmese belki de çoktan öğrenecekti, ama yok! Arty her zaman olduğu gibi gıcıklığını yapıp, arkadaşlarıyla vedalaşmasını engellemişti. Ayrıca pek yakın olmasa da bir arkadışının kaçırıldığını saatler sonra öğrenmesine sebep olmuştu. Ed'den aldığı, savsaklanarak yazıldığı her halinden belli olan, yıpranmış bir mektuptan öğrenmişti her şeyi.
Odasındaki eşyaları gelişi güzel sandığına tıkarken harap hallerine acıyarak baktı. Daha iki gün önce annesi tarafından özenle çıkarılmış ve düzenlenmişlerdi. Şimdi iste hiç bir düzen kaygısı duyulmadan sandığın içine doğru uçuyorlardı. Sertçe sandığı kapadığında Ed'den gelen mektubu eline alıp tekrar okudu. Her sözcüğü sindirmeye çalışıyordu. Olayları özetle anlatmış ve hemen, o akşam yanlarına gelmesini emretmişti*. Bunu ailesine açıklamakta zorlansa da O'quin* ismi duyulduğunda bütün ailesi rahatlamış ve bir anda umursamaz davranmaya başlamışlardı, garip!
***
Sandığıyla beraber devasa evin önüne geldiğinde içinde garip bir ürperme oldu. İlk defa bir yaz tatilini evinin dışında geçirecekti. En yakın arkadaşının evi olsa bile müdürüyle aynı çatı altında olmak korku vericiydi.
Karanlık evin kapısı hafifçe açılırken arkasında beliren yüz, şok geçirmesine sebep olmuştu. Léa'nın burada olabileceğini düşünmemişti hiç. Tabi O'nun Eff'in en yakın arkadaşı olduğu ayrıntısını her zaman unutuyordu. Kendisi çağırıldıysa Léa da aynı şekilde -belki biraz daha kibarca- çağırılmıştı.
Kızın yüzündeki içten gülümseme O'nun yüzünde yansıma yapmıştı adeta. Annesinin sokağın sonundan onları izlediği gerçeğini umursamayarak O'nun elini tuttu ve kendisini yönlendirmesine izin verdi.
Anlaşılan bu eve daha önce de gelmişti. Kapıları, koridorları hiç tereddütsüz geçiyordu. Luca O'nun özellikle boş koridorları seçtiğini fark edince gülümsedi. Ed ve Eff ortalıkta görünmüyordu henüz. Ya da Léa onlardan da uzaklaşıyordu. Ehh biraz baş başa vakit geçirmeye hayır demezdi Luca.
Sonunda garip işlemeli bir kapıdan boş bir odaya girdiler. Luca odayı incelemeyi bir kaç dakika için erteleyebilirdi. Zaten Léa'nın görüş alanını kısıtlamış ve tüm ilgiyi kendisine çekmişti bile. O'nu belinden kavrayarak kendine çekti ve dudaklarına özlem dolu bir öpücük kondurdu.
"Sanırım bu hoş geldin oluyor ve bu daaa... Hoşbulduk." dedi ve bir kez daha dudaklarına yöneldi.

Hadi zaman geç, gelsin artık !

Ed sabah kahvaltısında bugün Luca' nın geleceğini söylediğinden beri Léa bir türlü sabit duramıyordu. O artık sevgilisi olsa da bu bildiği herşeyden uzak bir histi kıza göre. Büyük malikanenin merdivenlerini en az dört kez inip çıkmıştı. İki gündür ayrı kalsalar da garip bir özlem hatta özlemden çok aynı evde yaşayacak olmalarının verdiği tatlı heyecan hakimdi şimdi. En sonunda camın pervazına dayadı dirseklerini ve gözlerini giriş kapısına dikip soluksuzca beklemeye karar verdi. Her an gelebilirdi. O balo gecesinden sonra hayatında çok şey değişmişti genç kızın... Umutsuzluğu, bekleyerek geçirdiği günlerde tohumunu serptiği mutluluklara bırakmıştı yerini. Luca' yı seviyordu. Ve bu sevgi bile kıza mutlulukların en güzelini tattırıyorken sevildiğini bilmek bir ömür boyunca mutlu olması için yeterdi. Eff ortalıklarda yoktu Tys için yine saçma şiirler yazıp kendini melankoliğe adıyordu büyük ihtimal. Ya da yok !
İmkansızlıkların sınırını aşmış gitmiş bir durum olan Karle malikanesinde kalma işinin peşindeydi?
Kendini boşa üzüyordu. Bu Léa' yı da üzüyordu. Ama şimdi aşkın zevkine varınca daha iyi anlıyordu belki de. Sevince herşey mümkün geliyordu insana. Halini düşündü. Keşke Tys daha olasılıklarla dolu bir konumda olsaydı. Bu eve kalmaya gelebilcek kadar rahat... Eff için endişelenirken gözleri O' nu seçti. Gelmişti. Nihayet.
Evet, evet, evet !
Koşar adımlarla çocuğun yanına gitti. Sessizce bir geliş olmuştu. Ama bundan memnundu önce Léa O' na hoşgeldin demeliydi. Ve ne olduğunu idrak edemediği bir kaç saniyenin ardından da Eff' in odasındaydılar. Sessizce, yakalamaca oynar gibi varmışlardı buraya. Aslında çocuğu buraya bilinçli bile getirmemişti. Bu cidden iç güdüydü. Boş olduğunu bildiğinden haylazlık yapmayı seçmişti ruhu. Muzipçe gülümsedi ve Luca' nın öpücüklerine karşılık verdi.
Tarifi mümkün olmayan ve hayallerini süsleyen o anları yaşamak...
Hiç bitmemeliydi.

" Hayır, daha ho- kısmındayız kelimenin bitmesine çok var. " dedi halinden memnun bir şekilde.
Dünyanın tüm güzellikleri ayaklarına serilmiş gibi hissediyordu. Sadece biz diyebilmek ne de farklı bir anlam katıyordu herşeye.

" Tamam Devyn, siz haklısınız. Uzatma ! "
diye bağırdı kapıyı çarparken.
O' nun odasına yardım istemeye niye gitmişti? Suç birazda Eff' teydi Ed ne zaman kardeş gibi davranmayı seçmişti ki. Her zaman kızın dediğine ters düşmek için yaratılmış gibi davranıyordu. Ef usanmıştı.
Okul sanki Aeternus karargahına taşınmıştı. Şuan hala orada olmadıkları için şükretti. Bu kavga orada geçen iki gün içinde olsaydı büyük bir rezillik yaşamış olcaklardı. Aslında burada olmaktan da memnundu. Evlerindeydiler. Tüm sevdikleri de buradaydı, bu güzeldi. Hem onlar ikizlerin bu haline çoktan alışmıştı. Kavga ediyorlar, bağrışıyorlar diye yadırganmazdılar. Ama;
Dedesi ve ikizinden şuan ölesiye nefret ediyordu Eff. O kadar anlayışsızlardı ki...
Hiç bir şekilde Eff' in düşünceleri değer bulmuyordu onlar için. Onların çocukça ve gereksiz hatta birde tehlikeli bulduğu şey kız için tarifsiz bir değere karşılık geliyordu. Tüm yıl bunun plan ve kurgularını hayal ederek geçmişti oysa ki. Ama şimdi; şimdi tüm hoşgörüsüzlükleriyle Eff' e sevdiğiyle geçirebilceği bir iki günü çok görmüşlerdi. Slytherin salaklarıyla Tyson nasıl aynı kefeye konabilirdi daha buna bile akıl sır erdiremiyordu ! Odasına gidip saatlerce ağlamak adına koridorlarda hızla ilerlemesine rağmen Ed' in de peşinden geldiğini duyuyordu birkaç tabloyu uçurmuş hatta cidden duyması hiç hoş olmayan sözler sarfetmeye başlamıştı. Tyson hakkında ! Bunu yapmaması gerektiğini biliyordu. Léa ve Tina iyi ki burdaydı başka türlü atlatamayağı şeyler duyuyordu şuan. En sonunda durup döndü. İçinde öyle baskın bir dürtü şuan karşısında konuşup duran ve Eff' in cidden duymadığı sözleri bitirmek için bir dilkilit büyüsü yollamak için teşvik ediyordu. Ama onların söylediklerinin aksine çocuk değildi; bunu yapmayacaktı. O' nun yerine kötü kötü bakmayı tercih edip saçlarını anormal şekilde havalandıran bir hızla dönüp odasına daldı, Ed' de peşinden.
Fakat kendi odasına olmasına rağmen pata küte girişleri kızgınlığını pişmanlığa bırakmasına neden oldu. Ed' i yinede boğmak istiyordu bu gerçekti ama Luca gelmiş, Léa ile bir hayli* yakın bir şekilde özlem giderirken bu durumu bozan olmak kötü olmuştu. İçinde bir yerlerde birşeylerin kırıldığını hissetmişti. Özür dilercesine boynunu omzuna doğru eğdi. Fakat inkar edemeyeceği bir gerçek varsa o da; imrenmişti. Tys' ı o kadar özlemişti ki en ufak bir dürtü de ağlayacak gibi oluyordu ve şimdi bu... Onlarda böyle mutlu olmalıydı. Léa ne kadar hakediyorsa Eff de o kadar hakediyordu. Kendilerinin seçmediği şeyler yüzünden mutsuzluğa itilmiştiler.
Ed' den bir söz gelmeyince;

" Uygunsuz oldu. Kusura bakmayın. "
dedi zoraki bir gülümsemeyle. Şuan tam bir duygu bulamacıydı. Léa için mutlu, Tys için üzgün, Ed için kızgındı.
Of !

- Aptal bir aşıksın Effie ! Hepimizi umarsızca tehlikeye atıyorsun, benci-
daha cümlesinin başındayken suratına çarpılan kapıya birkaç saniye saf saf baktıktan sonra vücudunu ele geçiren ani sinir dalgasına engel olamadan Eff'in arkasından dışarı attı kendini. Koşarcasına yürümesine sevinmişti çünkü, Ed yakaladığı anda onu bir tavuk gibi boğazlayabilirdi. Asla tahammül edemeyeceği şeylerden biriydi kapının suratına çarpılması ve bunu Eff de çok iyi biliyordu ! Son kozlar öne sürülüyorsa Ed'de pekala en can alıcı noktadan vuracaktı. Adımlarını takip etmeye çalışırken sinirini her zaman gereksiz bulduğu tablolardan çıkartıyordu ve Tys hakkında ağzına ne geliyorsa söylüyodu. Kötü söz, küfür artık hiç mühim değildi hem nasılsa Eff alışıktı böyle şeylere. Tys'la ilgili sözleri artık bir tekerleme kıvamını aldığında Eff'in ani dönüşüyle burun buruna geldiler. Her an yanağında belirecek bir beş kardeşe hazırlanırken yüzüne çarpan sarı saçlarla kapadığı gözlerini araladı. Hayret !
Bunu atlattığına göre artık asa'lık bir olay olmayacağını düşündüğünden asasını sıkış tıkış cebine tıktı. Tam Eff'in ardından odaya dalmıştı ki gördüğü manzara karşısında doğuştan gelen kabalığını bir kez daha sergilemek zorunda hissetti ;
- Ohaa !
Eff'in neredeyse utancından ölecekmiş gibi tavırlarına ve özrüne anlam veremeyerek, en yakındaki koltukta bulunan yastığı hızla Ales'e fırlattı.
- Benim evimde naptığını sanıyorsun ?! Hemde... hemde...
tiksinirmiş gibi Lea'ya baktı ve aynı ifadeyle cümlesini tamamladı ; bunla !

Tina yüzünü buruşturdu. Gözlerinini açmaya çalışsa da güneş fazlasıyla parlak gelmişti ve bir süre beklemek zorunda kalmıştı. Sağ elini gözlerine siper ederken nerede olduğunu hatırlamaya çalıştı. Ahh tabi ya.. Dün gece gereğinden geç yatıp sabahın kör karanlığında kalkınca gün içerisinde, bu şekilde bahçedeki büyük salıncağın üzerinde uyuyakalmak normal birşey sayılmalıydı. Hele ki Tina gibi uykucu birisi için. Okul zamanı bile geç kalma sorunları yaşayan birisi için bu sabah gerçekten de büyük çile olmuştu. İlk uyanmasına neden olan ses Léa'dan gelmişti. O an uyku serseliği ile dinlemişti Tina onu ve şu an sadece söylediği şeyin Luca hakkında olduğunu hatırlıyordu. Kız yeterince yüksek sesle konuşmuş olmasına karşın tüm o sesler Tina'nın kulaklarında bir uğultu şeklinde yankılanmış ve anlamsız cümleler gibi beynine kaydedilmişti. Yanı başındaki dev, mavi yastığı kızın üzerine fırlatırken başı altındakini de kaldırıp kulaklarına bastırmıştı. Off herşey maviydi bu odada. Tina Eff'in mavye olan düşkünlüğünü biliyordu fakat bu derece büyük bir aşk beklememişti buraya gelirken. Odaya ilk girişini hatırlıyordu da, sanki tanımadığı bir Ravenclaw öğrencisi burada yaşıyordu da Tina da yanlış odaya girişti. Fakat buradaki mavi tonları Ravenclaw'a kıyasla daha pastel tonlar ile bezeliydi.

Gözlerini açıp da üzerinde bulunduğu salıncaktan kalkması biraz zor oldu. Dengesini sağlayamamıştı ilk başta. Evdeki herşeyde olduğu gibi bu salıncak da yeterince bakımlıydı ve yeni alınmış gibi hiç gıcırdamadan, duraksamadan sallanıyordu. Ayakları yere basınca da hızlı adımlar ile bahçe kapısından içeriye girdi. Az önce onu uyandıran gürültü ne taraftan gelmişti? Ortada kimse yok gibi görünüyordu fakat Tina Eff'in sesini tekrar duyunca olayın üst katta yaşanmakt olduğunu anladı. Buraya geldiğinden beri her gün yaşanan, artık sıradanlaşmış, ikiz kavgalarından biri daha yaşanıyordu anlaşılan. "Birbirlerini yemeyi ne kadar da çok seven , iki kardeş." diye düşünmüştü Tina ilk başta sırıtarak. Eff'in kendisine bakışlarını farkettiği vakit ve yüzünü başka tarafa çevirmişti. Aslında Tina Eff'in duygularını bir bakıma anlayabiliyordu. 4 çocuklu bir ailede tek kız ve en küçük olmak iğrenç bir durumdu ki Ed Eff'in ikiziydi. Ahh hayal etmesi bile berbat bir durumdu.

- Bu gürültü de ne böyle ya?

Yeniden O'nunla olmak bir rüya gibiydi. Burnuna ulaşan saçlarının kokusu başını döndürmeye yetmişti. O'nu ne kadar özlediğinin yeni farkına varıyordu. Nasıl olupta bu kadar bağlandığını bir türlü çözemese de 'aşk bu' açıklamasına tutunmuştu. Böyle bir şey normal olmalıydı tabii. Karşısındaki kız hayatını tümden değiştirmişti. Hiç ortada yokken bu denli mutlu olmasını sağlamıştı.
İçinde uçuşan kelebekler garip hisler uyandırıyordu. Başından parmak uçlarına kadar uyuşmuştu bedeni. Düşünme yeteneğini kaybetmişti adeta. Bu duyguları sevmeye başlamıştı. Ne zaman O'nunla olsa aynı şeyleri hissedeceğinden emindi bu yüzden de alışmalıydı, değil mi?
Koridordan gelen gürültü merakını cezb etmişti ama şimdi ilgilenmesi gereken çok daha önemli şeyler vardı. Tabii bir kaç dakika sonra kapı aniden açılınca Şaşkınlıkla yerinden sıçradı. Kim gelmişti ki şimdi? Gerçi burada olduğuna göre sınırlı seçenek vardı ve o seçeneklerden hiç birinin onu böyle görmesini istemezdi. Özellikle yetişkin O'quin'in. Yavaşça gözlerini kapıya çevirdi. Gelen Effie'ydi. Ehh içlerinde en az tırstığı olduğu kesindi. İçinde rahatlama duygusu kabarırken "Ohh Eff sen miydin ödümü kopardın..." kopardın diyebildi sadece. Hemen arkasından sinirle odaya dalan Ed bir şok dalgası daha yaratsa da bu sefer sakin görünmeye çalışarak mavi* yatağın üzerine attı kendini. Léa ile planları çoktan suya düşmüş gibiydi. Ed'in sözleri üzerine sinirli bir bakış atarak Léa'yı elinden tuttu ve yanına doğru çekti. Ed'in sevgilisi hakkında böyle konuşmasına katlanamıyordu.
Veee son olarak Tina odaya daldığında derin bir nefes aldı. "Selam Tina. Biz sadece bilirsin özel hayata müdahalenin ne kadar berbat olduğundan bahsediyorduk." dedikten sonra Ed'e öldürücü bir bakış fırlattı. Léa'ya olan bakışlarını sevmiyordu. Neden sevgilisi ve en yakın arkadaşı anlaşamıyordu ki? Eğer onlarda anlaşabilse hayat ne kadar da kolay olurdu. Arada sürekli dönmekten harap düşmüştü. İkisini de memnun etmeye çalışmak her şeyden daha zordu. İlla ki biri kırılıyordu ve bu Luca'yı da yaralıyordu doğal olarak.
Buraya neden geldiğini hatırlamaya çalıştı. Cebinde hissettiği mektubu hatırlayınca hemen cebinden çıkartıp hepsinin gözü önünde salladı. "Sanırım bir açıklama yapmalısınız. Hemen!"

Sevmek...
Şuan tüm hücrelerinde salt sevgiyi hissediyordu Léa. Luca ne yaptığını bile bilmeden kızda o kadar büyük etkiler yaratıyordu ki. Zamanın akıp gidiyor olduğu gerçeğini aklının en ücra köşelerine defedip bunun tadını çıkarmaya çalıştı. Göz kapakları tonlarca ağırlıktaymış gibi asla kalkmıyordu. Şuan kendini sadece çocukta bulabiliyordu. Ne de çok özlemişti !
Nasıl da bu kadar çabuk özlemişti?

Mutluluğunu gölgelemeye çalışan bir kaç ses duydu kapının dışından ama aldırış edemeyecek kadar uçmuştı o an. Sadece Luca ile paylaştığı evrende eğlenmeyi tercih ederken... ÇAT !
Çocuktan istemeden uzaklaşıp başını kapıya çevirdiğinde Effie ile göz göze geldi. Kızın mahçup hali her şekilde belliydi. Önemli olsada önemli değil gibi göstermek için içtenlikle gülümsedi en yakınına. Lakin gülümsemesini rahatlıkla silebilecek Ed odaya girmiş tüm otistikliğini sergilemeye başlamıştı. Léa tasvip etmediğini onaylayan bakışlarla çocuğu süzdü. Effie ile ciddi bir şekilde konuşmuştu aslında, tüm içten duygularıyla Edmund' ın St. Mungo da kısa bir süre Beyin Hasarları bölümünde bulunması gerektiğini dile getirmişti. Anormal ve densiz hareketleri vardı. Şuan yine iyi günündeydi; en azından öyle gözüküyordu. Sözlerine aldırış bile etmedi.
Kısa bir sürenin ardından içeri Tina' da geldi, anlam veremeyerek. Luca' nın açıklamasının ardından kız içeri yerleşirken Léa' da O' na elam vermeyi aksatmadı. Dün gecenin izlerini hala taşıyor gibi bir hali vardı. Üç kız sabaha kadar çene çalmıştı. Eh Hogwarts' ta dedikodu boldu. Tüm okulun bir haylice kulağı çınlamış olmalıydı. Kesinlikle zevkli bir geceydi.
Sevgilisinin elini daha da sıkı tuttu ama bir yandan da bu nedenden dolayı ufak suçluluk dalgalanmaları yaşadı. Effie için zaten çok zordu. Tyson ile ayrılması gerektiği burnuna sokuluyordu resmen. Dört-beş senelik bir ilişki Léa' nın gözünde artık bitmezdi. Hele ki kızın ve çocuğun bu kadar sevdiği gözler önündeyken... Yıpranıyorlardı. Effie' ye dostane bir bakış yolladı. Kızın gözlerinde her an bir beklenti içinde olan hal hiç geçmiyor gibiydi sanki. Ama bunu çok güzel dengeliyordu. Ed ile bu dengenin kaymasından dolayı mı kavga etmişti acaba?
Neyse ki Luca başka bir konuya değinmişti.

" Evet anlatın bakalım, ne oldu karargahta? "
dedi hevesle. Léa muggle doğumlu olduğundan ailesinin bu durumlarla pek alakası olamıyordu. Fakat kendisinin olacaktı. Bu odada ki herkes gibi Yoldaşlık' a yardım etmeye hazırdı.

Ed bu kadar kaba ve duyarsız olmak zorunda mıydı?
Eff ikiz olduklarına inanmakta zorluk çekiyordu. Demin Léa' ya yaptığının mı yoksa en yakın arkadaşı Luca' ya yaptığının mı daha umarsızlık sembolü olduğunu gerçekten çözemedi. Ama pekte umur sınırlarına dahil olmicaktı artık O' nun davranışları. Hala çocuğa anormal derecede öfkeliydi. Elinde olsa kendini o parlak sarı saçlarının hepsini yolmaktan asla alıkoymazdı. Fakat cidden şu günlerde dedesini üzmek ve daha da büyük sorunlara neden olmak istemiyordu. İstememekten ziyade çekiniyordu. Fakat Ed' in şu havalarının geçmesi cidden bu durum yazın en hayırlı olayı falan olurdu herhalde.
Aldırmamaya çalıştı. Bugünlerde ne çok şey için çalışıyordu böyle. Mutlu gözükmeye çalışmak, Tys' ı düşünmemeye çalışmak, Ed' i hoşgörmeye çalışmak... Yoruluyordu ve kafasını dağıtcak şeylere ihtiyaç duyuyordu neyse ki Léa ve Tina burdaydı. En yakınlarına içtenlik saçan gülücükler yollarken halinden biraz da olsa memnundu aslında. Kendi odasında olmanın verdiği rahatlık ayrıydı. Ve Ed bundan rahatsızlık duyardı her zaman. Ahh odası... Tys' ın bir kez bile göremeyeceği yer. Ne çok istemesine rağmen. Başka çiftler kendi odasında öpüşürken Eff sevdiğinden uzaktı; özlüyordu.
Uçuk mavi koltuğa kendini bırakıp bağdaş kurdu ilk. Uzun bacaklarının üzerine saldığı kollarının ardından Ed' in cevap vermesine fırsat tanımak istemedi. Yine saçmalardı, hep saçmalardı. Abartılı bir yutkunmanın ardından da söze girişti;

" Pek bir haber yok aslında. Hmm... Şu Pratt' lardan Arthur kaçırıldı. Yoldaşlık arıyor. Elsh de doğal olarak panikte. Umarım kısa sürede bulunur. Böyle işte. "
dedi özetle.
İkizine bir ayrıntı bırakmak istemiyordu. Léa ve Tina' nın yüzünde endişe belirtileri gördü. Eh Eff' de endişeleniyordu. Fakat O her zaman iyi olacağına inanmayı seçerdi. Her zaman her şey düzelir ve ideal hale gelirdi. Odadakilerin de buna inanması gerekiyordu. İnanmalıydılar. Ama daha fazla fikir katmadan yorumlarını dinlemek adına arkasına yaslanmayı yeğledi.

Ed bir anda tüm kin,öfke ve nefret dolu bakışları üzerine çekmesine rağmen hiç oralı gibi davranmayarak her zamanki koltuğuna -Eff'ten gizli odasına girip karıştırdıktan sonra dinlenmek için kullandığı koltuk- attı kendini. Tam Luca ile Léa'nın bu vıcık ilişkilerine birkaç laf daha sokuşturucakken Tina'nın odaya dalması Luca'nın konuyu değiştirmesine neden oldu. Eh pekte fena yapmış sayılmazdı, ne de olsa önlerindeki 1 sene boyunca yeni gündemleri bu konu olacaktı. Söze başlamak için Tina'nın da artık bi yere yerleşmesini beklerken sevgili (!) ikizi kendisine fırsat vermeden lafa atlamıştı. Eff'in sadece iki cümlelik açıklamasını dinledikten sonra gözlerini devirdi ve çaktırmadan diğerlerinin tepkilerini gözlemledi. Tina zaten klasik Tina'ydı, kahrolmuş gibi bir hali olmasını pek garipsemedi. Léa... geç. Son olarak gözleri kankası Luca'ya takıldı. Endişeliydi tıpkı Ed gibi, her ne kadar Pratt'larla çok fazla samimiyetleri olmasa da Arthur için cidden üzülüyordu.
Uzun bir süre sayılabilecek birkaç dakikanın sonunda sessizlik bozulmayınca Ed de birşeyler ekleme gereği duydu ;
- Aslına bakarsanız bi ara mutfağa giderken bakanlıktan Raistlin ile bizimkilerin atıştığını duydum. Aptal herif ! Hele o bakanın kendini bilmiş halleri... Durun bakın bir iki haftaya Arthur bulunmazsa olacakları o zaman izleyin.
Konuşmanın sonlarına doğru heyecanı ve sinir katsayısı artmıştı. Gözleri hemen Luca'ya çevrilmişti, sözlerini en yakın dostunun da onaylamasını bekliyordu. Sonra bi an keşke Vinc'te burda olsaydı diye düşünmeden edemedi. Sahi o nerelerdeydi ? Şu önemli mevzu bitince ona da bir el atmalıydı.

"Öğrencilerin kaçırılması ve Yoldaşlık eli kolu bağlı birşey yapamıyor" Tina bu düşünceler ile midesinin bulanmaya başladığını hissetti. Yüzünün ne hâl aldığı hakkında bir fikri yoktu fakat elleri karnını tutar bir şekil almıştı bile. Ahh... Bu durumun basına yansımaması çok iyi bir durumdu açıkçası. Karanlık ve aydınlık taraf arasındaki bu ezeli mücadelenin bu kadar sert geçtiğine inanmayan Tina'ın ailesi, bu haber ile cidden şok geçirebilirlerdi. Ahh gerçi o Amy denilen kadın Tina'nın umru değildi ve hiçbir zaman da olmayacaktı fakat ağabeyleri ve babası cidden afallayacaktı. Tina düşünceli düşünceli Ed'e doğru baktı. Yüzündeki ciddiyet garip bir öfke ile karışmıştı ki Tina onu bu şekilde görmeye pek alışık sayılmazdı.

- Aslına bakarsanız bi ara mutfağa giderken bakanlıktan Raistlin ile bizimkilerin atıştığını duydum. Aptal herif ! Hele o bakanın kendini bilmiş halleri... Durun bakın bir iki haftaya Arthur bulunmazsa olacakları o zaman izleyin.

Ahh evet bakanlık. Her zaman birşeyler saklamak için elini ulaşabildiği her yere sokardı zaten. Fırsatları değerlendirmyi de iyi bilirdi ki şu an da kesinlikle Hogwarts'a suç atma çabası içindeydiler. Ahh Tina babasının bu olanları göremeyecek kadar kör olduğuna inanamıyordu. Hele ağabeyleri? Gerçi onlar birşeyler çeviriyordu fakat Tina bu olanlar ile ilgili olup olmadığı hakkında en ufak bir fikre sahip değildi. Tina onların yanına ne zaman gitse konuşmayı yarım bırakır ve genç kızı yanlarından kovarlardı. Ne için? Sözde erkek muhabbeti. Fakat Tina onların birşyler çevirdiği kanısnda diretiyordu.

- Şeyy.. Bay O'Quin bu konuyu sizden gizliyor olmalı.

Oturduğu yerde arkasıa doğru yaslandı. Canı sıkkın bir hâle bürünmüştü ses tonu.

- Her yetişkin gibi büyüklerin işlerine karışmamamız gerektiğini düşünüyordur herhalde.

Huzursuzluk her saniye daha çok hakim oluyordu bedenine. Elinde olmadan garip tepkiler veriyordu. Kaçırılanın Arthur olmasına sevinmemişti tabi, asla. Ama aklından ya kaçırılan Ed ya da Effie olsaydı düşüncesi kaybolmuyordu. Her halde daha büyük tepkiler çıkardı ortaya. Yaşlı O'quin'in elinden geleni yaptığından emindi ama ya kaçırılan değerli 2zlerden biri olsaydı yine bu kadar sakin olur muydu? Luca cevabı içten içe bildiğinin farkındaydı. Tabiki ortalığı birbirine katar büyük ihtimalle bakanlığın başındakilere büyük lanetler sallardı. Ayrıca kafasına takılan bir başka konu da Mel gibi ölüm yiyen olduğu fazlasıyla aşikar profesörlerin neden hala okulda barındırıldığıydı. Ufacık aklıyla o bile bu kadar şey düşünebiliyorsa ihtiyar bunları daha önce düşünmüş olmalıydı. Tabi müthiş* öngörüsüyle bir kaç şey planlamış olmalıydı değil mi? Elinde olmadan biraz daha yaklaştı Léa'ya.
Sessizlik uzadıkça geriliyordu. Artık ortamda elle tutulur bir sis perdesi dolanıyordu. Herkesin kendince bilgileri vardı ama kimse tam olarak olanlardan haberdar değildi. Effie konuşmaya başladığında aklındaki düşünceleri kovalayıp O'na verdi dikkatini. Söyledikleri genel olarak bilip tahmin ettiği şeylerdi. Başını sallayarak diğerlerine baktı. Bu konuda biraz daha aydınlatılmaya ihtiyacı vardı. Ed yalvarışlarını duymuş gibi biraz daha ilgi çekici bilgiler verdiğinde derin bir nefes aldı. Tabiki bu olaydan sonra bakanlık tutuşmuştur! Onca zamandır hiç bir şey yapmadan geçinip giderken bu olay Atrium'un ortasına ölüm laneti gibi düşmüş olmalıydı.
Tinanın sözleri üzerine düşünmeye başladı.
"Tabiki sizin ihtiyar her zamanki gibi işlerini su altından yürütüyor olmalı. Keşke gerçekleri bilebilseydik. Babam bakanlığın geri çekilip işleri ihtiyara bırakmasından yana. Böylece olay daha kısa sürede çözülürmüş."
Sözlerini bitirerek diğerlerine baktı. Düşünceli yüzlerden başka hiç bir şey yoktu. Belki biraz daha konuşsa fena olmazdı.
"Benim düşüncemi sorarsanız kesinlikle haklı. Bakan kış uykusundan daha yeni uyandı. Sağlıklı kararlar vermesi beklenemez değil mi? Her zamanki gibi O'Quin çözücek ve bakanlık başarının üzerine yatıcak. Aaaah. İhtiyarın yerinde olsam hiç birine pabuç bırakmazdım."