Karanlıktaki Yabancı

Konu: Karanlıktaki Yabancı Paz 21 Mart 2010, 22:14

Role Players: Lûthien-Felix
Zaman: Gece yarısını on geçe.
**
Yürüyordu cennetten kovulan gecelerin en siyahından birinde. Dönüştüğü şeyin farkındaydı ama umursamıyordu bu an için. Gene boşvermişlik nöbetlerindendi. Bu dönem atlatılınca yüreğine binen sorumluluk duygusu bir gün ölme nedeni olacaktı fakat şimdi mühimsizdi. Düşündüğü yaşamın kıza öğrettiği o bir cümle öbeği olan önce ben’ idi. Kişi kendi çıkarlarını her şeyin üstünde tutmadığı sürece sadece üzülen olurdu. Bunu biliyordu, uygulayamasada. Zayıftı. İnsanlara karşı, hele ki patronuna. Tek bir insan tüm tabularını yıkmakta o kadar mükemmel bir performans sergiliyordu ki hayatının en güzel senelerini haince çalarken. Archles… Yakamozlara ev sahipliği yapan engin güzellikteki nehrin yanından geçerken adamın adını andı bir kez daha. Anılarında kalan ve mazisine gömmeye kararlı olduğu sarışın vampir ile arasındaki aşk değildi. Hayır! Ne sevgilisi olmasını istiyordu ne de ruhunu O’na bağlamak. Ama kendi istediklerinden çok uzak bir belaya bulaşmıştı artık. O korktuğu bağ oluşmuştu bile, kızı bundan kurtaracak birini arıyordu aslında. Mazinin puslu izlerini silebilecek yeni biri. Galadriel’e gelen diğer insanlardan, teninden geçen tüm erkeklerden farklı bir nefes. Yoktu öyle biri bilsede bunu beklemek, umutsuz beklenti ve saplantılardan iyi değil miydi bu? Ama bundan önce kendi iyiliği için bir adım atması lazımdı. Galadriel’in kraliçesi Luthien’di başkası değil, sonradan ortaya çıkmış bu basit kadına yer vermeyecekti. Bu nedenle bu gece, burada, hayatı boyunca bir kez daha muhatap olmak istemeyeceği varlıklarla işbirliği yapmayı göze almıştı. Eğer Bianca ölürse sahip olduğu ve alıştığı ilgi ikiye bölünmezdi. Kadını sevmiyordu, kadının yaptıklarını onaylamıyordu ve kimse göremese de derin cam mavisi gözleri O’nun içini görüyordu. Kurtulacaktı. Uyku tutmayan yatağında bu kararı almıştı bu gece. Ve buradaydı. Bu topluluğu kıza öneren bir müşterisiydi hem. Adam o kadar sarhoştu ki ne konuştuğunu bile bilmiyordu ama konuştukları esastı. Lûth birkaç kısa araştırmanın neticesinde ulaşabilmişti kimliği meçhul tiplere. İstendiği gibi bir tutam saç ile gelmişti yanında. Büyünün en kadim sınırları zorlanacaktı birkaç tane kahverengi tel ile. Onların yanına varınca istenileni verdi. Cübbe ve kukuleta ile kaplı bedenleri kimliklerini oldukça muazzam bir başarıyla gizliyordu. Konuşmamışlardı hiç, neyin ne olduğunu mektupta anlatmıştı zaten. Durumdan hoşnutsuz olmaya başlamıştı beraber oldukları zaman zarfı esnasında. Adamların beklediği yer diğer mekanlardan daha karanlık daha pusluydu adeta. Ama dimdik durmaya devam etti. İstediklerini aldıkları saniyede de cisimlenmeleri gerçekleşti. Lûth ani gelen yaklaşık bir dakika önceki yalnızlığı karşısında yeni bir his ile başbaşa kaldı. Ve hızla seslendi boşluğu;

“Hey! Dönün, ben fikrimi değiştirdim.”
Kadının ölümünü istemiyordu!
Tamam istiyordu fakat bu Lûth’un elinden olmamalıydı. Yeterince zedelenmiş ruhuna bir de bu darbe ağır gelmez miydi? Fakat çok geçti. Buraya gelirken hatta saniyeler öncesinde sahip olduğu hırs, nefret ve kini yeniden aradı; bulamadı. Dizlerinin üzerine çöküp, suyun huzur verici sesinde umduğunun ne olduğunu bilmeden bekledi durdu. Belki ufak bedenini kaldırabilecek güçlü iki kol, belki de sadece kızı dinleyebilecek bir dost. Ama yıkıldığı aşikardı. Son bir kez daha dönmeleri için seslendi. Açıkçası artık bu dengesizliği kendi dışındakilere de zehir saçmaya başlamıştı. Korkuyordu.

Konu: Geri: Karanlıktaki Yabancı Paz 21 Mart 2010, 22:30

' Kırmalı bu laneti tıpkı önceden kırdığı kalpler gibi
Acısız , acımasız .
Her zaman yaptığını yap sadece,
Yol gösterecek sana , arka arkaya gelecek üç sessiz gece '

Elindeki kağıdı defalarca okumuştu Felix. John ne demeye çalışmıştı ? Derin bir nefes aldı ve kağıdı gemi şeklini alacak şekilde bükmeye başladı. Kim bilir , belki de bu geminin Seine'da süzülüşü gibi bütün bu başlarına gelen de süzülürdü hayatlarından. Gemiyi suya bıraktı ve bir süre ondan uzaklaşışını izledikten sonra yere bakarak yürümeye devam etti. Hançer'in John'la yaptıkları plana hazır olmaları için nereden baksa 1 sene gerekiyordu. Ama onun bu kadar vakti yoktu. John'un gidişi ve arşivlerinin yanışı ona çok zaman kaybettiriyordu. Daha da önemlisi John ona bir görev daha bırakmıştı. ' Onu gözün gibi koru Felix.' Kimdi o ? Bir evcil hayvan mı ? Yoksa bir kadın mı ? Ona kaç kere söylemişti. Kadınların birer sayıflık göstergesi olduğunu , kalbinin yalnız kendi benliğine ait olması gerektiğini öğütlemişti kaç kez. Başta bu düstura sadık kalan John'un zaman içerisinde bir kadına tutkuyla bağlandığını biliyordu. Ama uzun süre haberleşemedikleri için bu ilişkinin ne seviyeye geldiğinden bi'haberdi.

Tüm bu düşünce ve olasılıklar okyanusunda boğulurken , başını kaldırdığında boğulduğu okyanus renginde gözlere sahip olan ve nehrin otoritesine karşı diz çökmüş olan bir kadına rastladı. Kayıtsız kalınamayacak kadar güzel ve tüm hem cinsleri gibi zehirli görünüyordu. Felix aldırış etmeden yürümeye karar vermişti ki tam yanından geçerken onun nefesindeki bıkkınlığı duydu. Biraz kafasını dağıtmak istiyordu ve belki başkalarının derdini dinlemek ona iyi gelebilirdi. Geri dönüp arada belirgin bir meafe bırakarak tek dizini yere koydu ve dikkatlice gözlerine baktı.

' İyi misin ? '

Sesi tahmininden de şefkat dolu çıkmıştı. Garipti , bu duyguyu en son yıllar önce hissetmişti.

Konu: Geri: Karanlıktaki Yabancı Paz 21 Mart 2010, 23:01

Güzel çehresini örtecek şekilde önüne dökülmüş saçları esen meltem havasıyla uçuşuyordu şimdi. İlkbaharın gecenin mavisine sinmiş tatlı kokusu bile kızı ayıltamıyorken neye direniyordu ki? Burada uykuya dalmayı, hatta bir daha uyanmamayı dahi isteyebilirdi. Bir amacı yoktu hayatta. Hayatı Galadriel’di. Hiç tanımadığı erkeklere sunduğu zevklerden ibaret olan kısır döngüde yaşarken her şey akıl almaz derecede güzeldi, peki ya bitince… İşte böyle boşlukta kalıyordu.
Başını geriye atarken ince, ipek misali saçları da döküldü aynı yönde. Karşısında duran adamı bu şekilde fark edebilmişti. Kızın aksine koyu gözleri bu karanlık gecede bile seçiliyordu. Hiç görmediğine emin olabileceği kadar yeni bir sima tatlı bir sıcaklık yayıyordu ama buna sadece tek kaşını kaldırarak cevap verdi. Bir başkası karşısında zayıflığını asla göstermezdi. Duruşunu dikleştirdi yeniden. Oturduğu yumuşak toprak zemin üzerinde sanki tahttaymış havası vermeyi iki saniye içinde gerçekleştirmişti. Gözlerini kıstı ve sanki demin yanına gelen kişi kadına hakaret etmişçesine kibar sözlerini yanıtladı.

“Ah elbette iyiyim.” derken sesinde şüphe yoktu. İçi ise tam aksi haldeydi. Sonra konuyu kendinden uzaklaştırmak istercesine bir kez daha O’nu inceleyip dudak büktü. Ani değişiklikten şaşırdığına emin olduğu adama fazla düşünme fırsatı tanımadan
“Hem kimsin ki sen?” dedi hırçınca hatta kibirle.
Sinir bozucu derecede güçlü bir yapısı, etrafa yaydığı güven duygusu kadını hapsetmişti. Buram buram dişilik kokan tavırları ve kadınsı gücü buna karşı savaşabilir miydi? Belki de hayatının kıza verdiği izle, bu geceden sonra bir daha görmeyeceğim adam diye bakıyordu O'na. Ama öyleydi sonuçta. Ne için neyle savaşacaktı yani.

Konu: Geri: Karanlıktaki Yabancı Paz 21 Mart 2010, 23:18

Kadının kısa sürede kendini toparlama mücadelesi ve bunda da başarılı olması Felix'i gözle görülür şekilde şaşkına çevirmişti. Az önceki halinde eser yoktu gerek bakış , gerek duruş , gerekse ses tonunda. O kadar inandırıcı bir tonda söylemişti ki iyi olduğunu muhtemelen kendi bile inanmıştı. Felix bu doğru yalana dudağını büzerek yanıt verdi. Ancak yanıtlanması gereken bir soru daha vardı.

' Hem kimsin ki sen ? '

Felix gülümseyerek bakışlarını nehre yöneltti. Tebessümü bir süre yüzünde kaldıktan sonra birden kaşları üzüntüyle iki yana eğildi ve derin bi iç geçirdi.

' Biliyor musun , çok kısa bir zaman öncesine kadar bunu kendime defalarca soruyordum. Ve her seferinde lanet bir bulantıyla karşılaşmak yıldırıcı derecede sinir bozucuydu. '

Evet , kısa bir hafıza kaybı serüveni yaşamıştı ve o karanlık günleri daha fazla yad etmek istemiyordu. Ayağa kalktı onun da kalkmasına yardımcı olabilmek için elini ona doğru uzattı. Ardından güven verici bir şekilde gülümseyerek :

' Adım Felix.'

dedi. Kadının cam mavisi gözleri tahmin ettiğinden derin olmalıydı. Normalde bir insanın gözüne baktığında karekterini çok çabuk çözümleyebilir , hayattaki gayesini kestirebilirdi. Ancak bu kadında farklı birşeyler vardı. Bu Felix'in onu daha da merak etmesine neden oluyordu.

Konu: Geri: Karanlıktaki Yabancı Ptsi 29 Mart 2010, 11:54

En ufak bir çekinme duygusu taşımadan izledi adamın hâl ve hareketlerini kadın.
Derin, kısa ve öz bir mana taşıdığına karşısındakini emin oldurtturan bakışları Lûth’un hiç sahip olamadığı bir durumdaydılar. Her zaman hissiyatı dökülürdü iki cam mavisi boşluktan. Bencilliklerle sarmalanmış kabuğundan bir damla dahi de olsa çıkıp acaba dedi içinden. Acaba ne yaşamıştı karşısındaki? Anlatmaktan çok dinlemek, kendinden çok başkası fikri cazibe kazanmıştı. Belki bu şekilde rahatlardı zihni.
An itibariyle isminin Felix olduğunu öğrendiği adama doğru rotasını çevirip biraz öne eğildi. İlkbahar meltemi yerini poyraz esen rüzgara bırakmaya başlarken O, Felix ne tuhaf bir isimdir öyle diye geçiriyordu içinden. Lûth iyi eğitilmişti. Bulunduğu yerden daha ilerisini hak edebilecek kadar. Latince ve İspanyolcayı öz dili gibi konuşabiliyorken Felix’in anlamını bilemiyor olması imkansızdı. Ve evet genellikle insan ismi olmazdı, hatta hiç insan ismi olacak gibi bir şey değildi. İnsanın ruhunu titreten sesi geceye karıştı ardından da;

“Felix he? Tuhaf bir isim.” dedi fikirlerini dışa vurarak. Fakat adamın Lûth’a bir yanıtlama şansı dahi bulunmadan O devam etti. “Tuhafta konuşuyorsun sen. Sözlerin bir merak unsuru, akılda soru işareti bırakan cinsten.”

Ah evet pekala. Adam henüz pekte konuşmamıştı. Tek cümlesi de gayet gizemliyken kızın derdi tavırlarında, hatta duruşundaydı. Demek istediklerinin objesi buydu da bunu dile getirebileceğine pek emin değildi. Adam için kanı ısınmıştı tâbirini kullanmak haksızlık olmazdı.

Ayakta konuşmaktan vazgeçerek kendini çimlere bıraktı Felix. Oracıkta sırt üstü yatarak gözlerini sonsuz derinlikteki karanlıkta gezdirdi. Yıldız taneleriyle süslenmiş bu derinlik hiçbir denizlikte yoktu. Kainatın ve onu yaratının kudretine bir kez daha hayran olarak derin bir nefes aldı. Kadının onu dikkatle incelediğini farketti bir an. Ama bunu görmemiş gibi yaparak yıldızlara bakmaya devam etti.

“Felix he? Tuhaf bir isim.”

Kızın ses tınısı o denli mükemmel gelmişti ki cümlenin içeriğiyle ilgilenememişti Felix. İsminin tuhaf olduğu bir gerçekti ama böyle tuhaf bir yaşam tarzına da böyle bir isim giderdi ancak. O bunları düşünürken iki çift mavi gözün bir cümleyi daha hazırlamakta olduğunu farketti.

“Tuhafta konuşuyorsun sen. Sözlerin bir merak unsuru, akılda soru işareti bırakan cinsten.”

İki yıl öncesinde geçseydi bu konuşma ona doğru eğilir ve ' Bu soru işaretlerini benim evimde yok etmeye ne dersin ? ' der ve onu yatağa atıp bir an önce işini bitirmek isterdi. Ancak zaman ve şartlar O'nu değiştirmişti her ne kadar O bunu istemese de ... Yavaşça doğrulup kollarını dizine doladı ve :

' Pi sayısını bilir misin ? '

dedi O'na bakarak. Şüphesiz ki cevap beklemeyen bir soruydu bu. Felix kadının vereceği tepkiyi merak etmişti sadece. Kısa bir duraklamadan sonra sözlerine devam etti.

' Bazı şeyler tıpkı onun gibidir. Anlaşılmaz ve çözümsüz. O yüzden bazı soru işaretlerini kurcalamamak gerekir. Peki bu güzel bayan bana ismini bağışlayacak mı ? '

Yüzünde belli belirsiz bir gülümsemeyle onun gözlerini kilitlemişti gözlerini. Onu bugünlere getiren adam, Bir kadını anlamak istiyorsan onun gözlerindeki gizi çözmelisin , diye nasihat etmişti. Bu sefer işim o kadar da kolay olmayacak , diye düşünüp gülümsemeye devam etti.

Böyle bir erkek var mıydı evrende? Düşünceli, zeki ve duyarlı.
Tüm bu kombinasyonun şaşırtıcılığını üzerinden atabilmesi epeyce zor olacak gibiydi. Archeles’in ukala, umursamaz ve genellikle ters sözlerine duyduğu aşinalıktan sonra karşısındaki adamın kurduğu anlamlı cümleler Lûth’u düşünmeye itiyordu şimdi. Zeki erkeklerden korkardı aslında. Bu gece burada neden bulunduğunu sorgulamasından ürktü bu yüzden. Çünkü kadın ortaya çıkmasından çekindiği bir suça ortaklık etmişti az evvel, ruhuna kaldırılması imkansız olan bir çeltik atarken buna şahitlik edebilecek bir insan bırakmak istemiyordu gerisinde. Ki bu kişi tavırlarından apaçık belli olduğu gibi nadide biriyse.
O ikinci bir kez daha konuşmaya başladığında ise kadının salt düzlük içeren yanıtlarını bilgece püskürtür gibi bir havası vardı. Tanıştığı yüz erkekten herhalde birinin bile veremeyeceği bir şekilde yanıtlarken kadının sözlerini seçtiği konu oldukça ilginçti, pi sayısı. Çıtını çıkarmadan O’nu dinlerken etkilendiğine dair en ufak bir kırıntı yansımamıştı yüzüne. Maskeler konusunda doğuştan gelen bir yeteneği vardı O’nun. Karşısındaki ne hissettiğini ne düşündüğünü o söylemeden bilemezdi ve genelde söylemezdi. Ya da yalan söylerdi. Yılların eskitemediği dosttu yalanları…
“ Hmm pi sayısı. Sizi çözümleyemeyeceğim kesin gibi duruyor.” dedi imalı bir şekilde gülümseyerek. Saçlarını arkaya uzatmasının ardından ise adamın cevabını beklemeksizin cümlesinin sonundaki soruyu yanıtladı.

“Lûthien Cathetel.”
Adını söylerkenki güven ve ses tınısındaki kişiliğine uygun arzu tınısı bariz belliydi. Her bir hücresinde fazlasıyla sahip olduğu dişilik duygularını dizginlemekte diğer duygularındaki kadar usta değildi işte. Ama gerek var mıydı?

Eğer bu denli çekici bir dişinin yanındaysanız , cehennemde yağan kar bile serinlemenizi sağlayamazdı. Felix de şu an buna benzer bir duygu içerisindeydi. Başı mehtabın kudretine dönük olsa da kaçamak bakışlarla Luthien'a bakıyordu. Bu bakışları ne kadar gizli tutmaya çalışsa da kızın gözlerindeki yaramaz ifade Felix'in bu konuda çok da başarılı olmadığını gözler önüne seriyordu. Sol eliyle yerdeki otları kopararak derin bir nefes aldı ve içindeki ateşi kontrol altına almaya çalıştı. Uzun zamandır kimsenin yanında bu çeşit duygular hissetmemişti. Aslına bakılırsa hissetmek istiyor da değildi çünkü bu tip arzular bir bakıma zayıflık belirtisiydi. Zamanın başlangıcından beri arzulu bi kadın büyük planları yerle bir etmeye yetmişti. Felix bunu birinci elden tecrübe etmiş ve zor da olsa bu tip duyguları dizginlemeyi başarmıştı. En azından bugüne kadar dizginlediğini sanmıştı ...

'Luthien ...'

diye tekrarladı sanki asla unutmaması gereken bir formülü ezberliyormuş gibi. Bakışlarını tekrar kadına çevirdi. am konuşacaktı ki gözleri yinbe o maviliğe esir düşmüştü. Esaret ... Bu kelime henüz yeni yeni anlam kazanmaya başlamıştı Felix'in dimağında. Ve bu derin idraka ulaşmasındaki başrol oyuncusunu daha yakından tanımak istiyordu. Luthien'deki o çekici gülümsemeye aynı şekilde karşılık verdi ve mükemmel tınısını tutturmaya çalışarak konuşmaya başladı.

'Seni daha önce görüdüğümü sanmıyorum. Sanırım mesleğinin resmi dairelerle pek ilgisi yok ? '