Alışma Süreci

İngiltereye çabuk alışmıştı Meph, çünkü buraya İtalya'dan gelmişti.Küçük ahşap evinden çıkarken kapıyı iyi kapadığından ve asasını yanına aldığından emindi.Siyah kasketinin altındaki hafif uzun saçları göze çarpıyordu.Beyaza çalan gömleğinin üzerinde siyah ceketi ve siyah pantolonu vardı.Buraya yeni taşındığı için mahallede pek tanıdığı yoktu ve bu yüzden kimseye "Merhaba" demeden evinden ayrıldı ve ünlü bir yerleşim merkezi olan Spinner's End'in yolunu tuttu.İngiliz mimarisi Meph'in gözüne hoş geliyordu.

Sokakta yağmur yeni bitmişti ve yağmurun o güzel kokusu Mephisto'nun burnuyla adeta sevişiyordu.Sakin adımlarla Spinner's End'e vardı.Burası gayet egzotikti ve Meph şaşırmıştı.Etrafta gezinen yaratıklar mugglelara benziyorlardı.Meph heyecanlanmıştı, bir an duraksayıp ağzının suyunu sildi ve yoluna bir mugglemış gibi devam etti.İçindeki ölüm yiyen duyguları onu tahrik ediyordu.Ama iradesini topladı ve kararlı bir şekilde yerleşimin meydanına girdi.Burada hayat gayet sakindi.Pekte iç açıcı bir yere benzemiyordu akşamın bu saatlerinde.

Mephisto, sağ tarafta akşamın karanlığına karşı koyan bir kafe gördü.İçeride hayat tüm olumlu yönleriyle devam ediyordu.Büyük camlı kapıyı araladığında içerideki sıcak ortamı keşfetti.Burası daha önce de duyduğu Kentish Town Café olmalıydı.Soğuk yüzü sıcak bir ortama girdiğinden kızarmıştı.İlerledi, iki kişilik bir masaya çöktü.Canı her zaman ki gibi kahve çekiyordu, biraz da açlık hissi vardı, bastıramadı.Gürültünün içinde kendi sesinin garsona ulaşmayacağını düşünerek bağırdı ;
-Garson bey, bakar mısınız ?
Garson bir emir almış gibi masaya yanaştı, menüyü ve klişeleşmiş tebessümünü masaya bıraktı.

Mephisto sakin bir edayla yeşil renkli menüyü eline alarak açtı, menü dört sayfalıydı ve Meph'in ilk defa duyduğu yiyeceklerde buradaydı.Beyninde, tabii ki içecek olarak kahveyi tercih ettikten sonra onun için ilginç bir yiyecek olan donutı tercih etti.Menüyü gözlerinin hizasından indirdiğinde küçük bir çocuğun dehşetle Meph'in ceket yakasındaki yılan broşuna baktığını farketti.Aniden panikledi, elini yumruk yapıp ağzına götürerek "Öhöm-Öhm" dedi, ardından broşu hızlı bir hareketle ceketinin iç çebine bıraktı.Sonra sola dönerek garsona isteklerini belirtti ve siparişlerinin gelmesini bekledi, etrafı hala dikkatlice gözetliyordu.Buradakilerin çoğu muggledı.Ama büyücülerin sayısı da azımsanacak cinsten değildi, kimi sigara içiyor, kimi gazeteye dalmış, kimi ise karşısındaki kişiyle sohbet halindeydi.

Kapı tekrar açıldı ve içeri biri girdi...

RP Out : Herkese açıktır

İki saat boyunca durmaksızın yürümenin verdiği sarhoşluk hissiyle düz yolu yalpalayarak kat etmeye çalışıyordu. Dengesini sağlamak için gayri ihtiyari, körlemesine bulduğu demirin soğuğunun kemiklerinden geçtiğini hissetmesiyle üzerine bir uyanıklık geldi. Uykudan yeni uyanmış gibi mahmur bakan gözleriyle etrafı taradı. *Bayağı yürümüş olmalıyım.* diye geçirdi aklından Spinner's End'in soğuk rüzgarı yüzüne çarpınca. Paris'in özlediği kalabalığını hayal ederek bir süre bakındı etrafa. Havada hala toprak kokusu vardı. Rüzgar sesinin hiç eksik olmadığı gökyüzüne göz gezdirdi. Karanlık bulutlar canını sıkarken *İngiltere...Hiç ısınmazki zaten.* diye geçirdi aklından. Ayağının altındaki toprağı eze eze nereye gittiğini bilmeden yürümeye başladı. Bir süre sonra, İngiltere topraklarına yerleştiğinden bu yana edindiği bir alışkanlıkla Kentish Town Cafe'ye yürüdüğünü farketti.

İçerden gelen insan seslerinin rüzgarla yaptığı melodi eşliğinde eşikten içeri adımını attı. Buranın sıcak havasının buzlarını çözdüğünü hissetti. Tanıdık bir yüz umuduyla etrafta gezinen gözleri aradığını bulamayınca boş masa arayışına geçti. Pencere kenarındaki varoş bir masa boş görünüyordu. Yeni boşalmış olacaktıki hala önceki sahibinin izlerini taşıyordu.

Yeni çekilmiş kahve kokusunun dayanılmaz çekiciliğinden uzaklaşmayı hiç istemerek gözüne kestirdiği masaya yürüdü...

Kapı tekrar açılınca içeri şık giyimli bir bayan girdi.Yorulmuş olduğu her halinden belliydi.Adeta kendini boş bir masaya bıraktı.Meph'in gözleri istemsizce ona takılmıştı ve gelen garsonun uyarısını duymakta zorlanmıştı.Garson, donut ve kahveyi getirmişti.

Meph'in masasının sağındaki masada oturan bayanı tekrar baştan aşağı süzdükten sonra fincanı nazikçe tuttu ve sıcak kahveyi yudumladı.Kahve, ağzından aşağı doğru akarken Meph'in aldığı haz, onun için paha biçilmezdi.Gözlerini bir kaç saniyeliğine kapadı ve bu anın hiç bitmemesini istedi.Ancak her zaman ki gibi bu haz bitmişti ve yine o gürültülü kafenin ortamına girmişti.

Sanki kafede sadece o yeni giren bayan var gibi sadece ona dikkat eden Meph, donutından küçük bir ısırık aldı.Bu ısırık, onun suratını buruşturmuştu, çünkü ilk defa böyle bir tad tadıyordu ve onu sindirdikçe ne kadar güzel bir yiyecek olduğunu ve aptal muggleların ilk defa olumlu bir iş yaptığını düşündü.

Aradan bir kaç dakika geçmemişti ki, Alighieri siyah papyonlu garsonu tekrar çağırdı ve kulağına birşeyler fısıldadı.Ardından hiç birşey olmamış gibi kahveden bir yudum daha aldı.Garson koşar adımlarla içeri gitti, bir kaç dakika sonra tepsisinde muntazam bir kahve ile cam kenarında oturan ve yeni gelmiş olan bayanın yanına yaklaştı ve kahveyi masaya koydu.

Meph, kasketini bir kaç milimetre daha öne eğdi ve bir gazete istedi.Ama garson lanet olası bir muggle gazetesi getirmişti, Meph teşekkür etti fakat bundan hiç memnun olmadı.Mugglelardan nefret ediyordu ve onların dünyası onun için pekte önemli değildi.Ancak bozuntuya vermemek için gazeteyi açtı ve boş gözlerle onu okumaya başladı...

Yerleştiği masanın komşu olduğu pencereden dışarıyı sorgular gözlerle süzdü. Kafasını çevirdiğinde karşılaştığı muggle yığını biraz olsun moralini bozdu. Muggle ları seviyordu. Ancak dünyasında onlara bu kadar fazla yer vermesi pekte doğru bir şey değilmiş gibi göründü ona. Kendi dünyasından birileriyle Gelecek haberleri hakkında kısa bir sohbet hoşuna giderdi doğrusu.

Sıkkın bakışlarla etrafını süzerken üzerinde bir çift gözün varlığını hissetti. Belli etmeden o tarafa bakmaya çalıştınğında kıyafetlerinde siyah rengin hakim olduğu başındaki kasketin görünümüne gizemli bir hava kattığı yakışıklı bir adam gördü. Etrafına hafiften tiksinti dolu gözlerle bakıyordu.Garip bir elektiriği vardı doğrusu. Aceleyle gözlerini başka yöne çevirdi Mélissa.Yeniden pencere dışını gözetlemeye başladı. Her tondan sesin oluşturduğu gürültü kalabalığında kendisine yaklaşan bir çift ayak sesiyle dikkatini diğer tarafa yöneltti. Demin kokusuna tav olduğu kahve garsonun tepsisinde one doğru yaklaşıyordu. Kendisinin sipariş etmediği bu kahvenin nerden geldiğini merak ederek etrafına bakındı.

Saat yaklaşık 22'ydi.İnsanlar yavaş yavaş mekanı terk ediyordu fakat gene de kafe oldukça kalabalıktı.Dışarıda yağmur şiddetini arttırmıştı, sesleri içeri sızıyordu.Alighieri fincanındaki kahveyi bitirmişti.Donutta bitmişti, gazeteden de bir keyif alamıyordu, yapacak başka bir şey bulmalıydı.Gazeteyi hışırtılı bir şekilde katladı, masanın ücra bir köşesine bıraktı.Halâ sağa sola bakınıyordu, sonra aklına yeni gelen bayan takıldı.Onun masasın gidip onunla konuşmalı mıydı yoksa diğerleri gibi kafeyi terk mi etmeliydi ?

Garsonlar bir gidiyor, bir geliyorlardı.Burası ününü hak eden bir kafe olmalıydı ve gerçekten de öyleydi.Buranın insanı kendisine çeken bir yönü vardı ve Meph bunun ne olduğunu halâ çözememişti.

Biraz heyecanlanmıştı sanki.Avucu terliyordu.Beynindeki düşünceler çok değişken bir hal almıştı.Ama nazikliğini ve sinsiliğini kaybetmiyordu.Cebindeki sert asasının farkıdaydı.Tüm cesaretini topladı ve sandalyeyi gürültülü bir şekilde geri iterek bir kaç adım uzaklığındaki masaya yöneldi.Şık bayanın şaşkın bakışları arasında bayanın oturduğu ahşap sandalyeyi tuttu ve tiz bir sesle ;
-Oturabilir miyim ?
Dedi.Meph, tüm ciddiliği ile bayanın karşısında duruyor ve onun ne cevap vereceğini merak ediyordu.Bayanın da konuşmak istediğini tahmin edebiliyordu.

*Öyle olsun...* diye geçirdi içinden ve kahveyi gönderen meçhul kişinin üstüne bir çizgi çekip kahvesini yudumladı. Artan yağmur ve tiz bir ıslık gibi camları titreten rüzgarın sesi kapının her açılıp kapanmasıyla birlikte içeri doluyordu. İçerideki muggle yığını giderek eriyor, her yana telaşlı adımlarla ilerleyen ayak sesleri odayı dolduruyordu. Kafedeki son kişi o olana kadar oturmaya kararlıydı Mélissa. Gürültülü yalnızlığın keyfini elinden geldiğince çok çıkarmak istiyordu. Bu keyifle biraz daha koltuğuna sindi ve etrafa bakındı. Biraz önce garip bir elektrikle onu süzen adam şimdi aynı alakayı elindeki gazeteye gösteriyordu. Tedirgin ediciydi doğrusu. İster istemez eli cebindeki sert sopaya uzandı. Asasının güven verici sertliğini hissedince etrafına görünmez bir kalkan örülmüşçesine daha bir güvenle gömüldü yerine.

Kafeden çıkan insanlar ipli kuklalar gibi başka başka yönlere çekiliyordu. Karmaşanın içinde bir çift dikkatini çekti. Kız avazı çıktığı kadar bağırıyormuş gibi görünüyordu. Her ne kadar yağmur ve rüzgar sesini bastırsada... Oğlanın onu sakinleştirmeye yönelik çabaları Mélissa'nın yüzünde içten bir gülümsemeye neden oldu.

"Oturabilir miyim?" diye başında bitti hiçte tanıdık olmayan tiz bir ses. Sesin sahibi Mélissa'yı gerçekten şaşırttı. Bu şaşkınlıktan ötürü olacakki biraz kekeledi. "Ta-tabi"

Adam, tüm ciddiliği ile bayanın karşısında duruyordu.Bayan çekingen bir tavır sergileyerek :
-Ta-Tabi
Dedi, Meph sevinmişti.Yavaşça sandalyeye çöktü.Kadının yorgun olduğu halâ belliydi ve görünen şuydu, bayan kahveyi beğenmişti.

Yağmur sokağı döverken sesler kafeyi dolduruyordu ve kafeden gittikçe daha çok kişi ayrılmaya başlamıştı.En azından 5-6 masa boşalmıştı, garsonlar artık daha az hareket ediyorlardı.

Bayanın masasının hemen dibindeki camdan, dışarısı gayet net gözüküyordu ve muggle mimarisi apaçık göze çarpıyordu.Meph, kasketini masanın sağına bıraktı ve hafif uzun saçları meydana çıktı.Cesaretini topladı, ve eliyle kahveyi göstererek ;
-Kahveyi beğendiniz mi ?
Dedi, yüzünde oluşan hafif tebessümü yok etmek için çaba harcamadı.Şimdi kadının ne cevap vereceğini beklemekteydi.

Şaşkınlığın diline vurmasıyla verdiği sürçmüş cevap karşılığında, adam karşısındaki sandelyeye zarif hareketlerle oturdu. Ellerini kahve fincanının samimi sıcaklığıyla ısıtmaya çalışan Méll, gözlerini karasızca bir adama, bir kafenin içinde gittikçe azalan muggle kalabalığına, bir kah kalabalıklaşan kah sakinleşen sokağa çeviriyordu.

Adam rahat hareketlerle kasketini çıkarttı. Söyleceyecek bir şeyler ararmış gibi bir hali vardı ve bu Méll'in hoşuna gitti. Çünkü geçen her saniyeyle beraber iki yabancının arasındaki bu ıssız sessizlik canını sıkıyordu.

"Kahveyi beğendiniz mi?" diye sordu tekrar tiz sesiyle. Bu sefer daha etklili çıkmıştı sesi. Elindeki kahve fincanını biraz daha kavradı Méll. Yüzüne hafif bir gülümseme yerleştirip başını sallayarak "Evet. Sanırım siz gönderdiniz. Teşekkür ederim." dedi. Bir yudumu daha dudaklarıyla buluşturdu ve bir yandan da yeni masa arkadaşını biraz daha dikkatle süzdü. Soru sorma sırasını kendisine geldiğini düşünerek "İsminizi öğrenebilir miyim acaba?" dedi.

Bayan, başını bir sağa bir sola çeviriyordu.Bu, Meph'in dikkatinden çıkmıyordu.Dışarıda hazırlıklı gelen şanslı kişiler şemsiyelerinin altındaydı fakat bu yağmuru tahmin edemeyenler paltolarının yakalarını başının üzerinde tutup yürüyorlardı.Dışarıdaki insanların attıkları adımlar su birikintilerine denk geldikçe ortaya garip bir ses çıkıyordu.Spinner's End, halâ tüm gizini koruyordu.

Mephisto, kollarını masanın üzerine koydu ve parmaklarını iç içe geçirdi.Kadının kahvesini tekrar yudumlamasıyla birlikte sorusunu sordu.Bayan, sakin bir tavır sergiledi ve "Evet, sanırım siz gönderdiniz, teşekkürler" dedi.Mephisto, buna sevinmişti.Çünkü kendisi bir kahve tutkunuydu ve kahve seven başka kişiler bulmak ona mutluluk veriyordu.Saniyeler, bayanın meraklı bakışlarını Mephisto'nun üzerinde topladı.

Ardından şöyle bir soru yöneldi Mephisto'ya : "İsminizi öğrenebilir miyim acaba ?"Mephisto hiç bekletmeden "Alighieri Mephisto."Dedi."Bir İtalyan ismi, buraya İtalya'dan geleli çok olmadı.Pekte yabancılık çektiğimi söyleyemem." dedi hafif bir gülümsemeyle.Şimdi bayan kendisinin ismini öğrenmişti.Alighieri büyük bir merakla bayanın ismini öğrenmek için ona şu soruyu sordu : "Ya sizin ?"

Spinner's End' de hayat bitmek üzereydi. Birazdan tüm hayatlar sessiz köşerine çekicelecek ve bu kuru kalabalık birer pencere ışığından ibaret olcaktı. Spinner's End de zaten fazlasıyla sahip olduğu gizemli havasına iyice bürünecek kendini sessiz gecenin kollarına bırakacaktı. Bütün bunlarda Méll'in kalkma vaktinin yaklaştığını gösteriyor, ancak bu yabancıyla sohbetinin ne kadar devam edeceğini merak ediyor ve açıkçası etmesinide istiyordu.

Sorduğu sorunun cevabından ötürü duyduğu merak yüzüne yansımış olmalıydı. Kendini biraz toparladı ve daha ciddi bir ifade takınmaya çalıştı. "Alighieri Mephisto" dedi adam. *Alighieri...İlginç.* diye düşündü Méll ilk kez duyduğu bu isim karşısında. *Belki de yabancıdır.* diye geçirdi aklından. Zaten her ne kadar bir İngiliz'in soğukluğu ve gereksiz asaletine sahip olsada, klişe İngiliz erkeğinden uzak bir görüntüsü vardı. "Bir İtalyan ismi, buraya İtalya'dan geleli çok olmadı. Pekte yabancılık çektiğimi söyleyemem." dedi. Méll'in düşüncelerini haklı çıkarırcasına. Şimdiden bir İtalyan erkeğine benzetmeye başlamıştı bile onu. Hatta konuşmasından birazcıkta olsa aksan aramaktan alıkoyamadı kendini.

"Ya sizin?" diye kendi sorusunu ona döndürdü ses. "Beatriz Mélissa Cullen. Fransa'dan geldim." dedi Méll gülümseyerek...

Alighieri'nin cevabından sonra bayan, şaşırmıştı.Sanki tahmin ettiği bir ad duymuştu.Kentish Town Café daha da sessizleşmişti.Dışarıda ay kendini dahada belirginleştirmiş, bulutlar yavaş yavaş dağılmıştı.Meph, saate bakmayı unuttu bayan cevap verince."Beatriz Mélissa Cullen" dedi bayan.Mephisto, bunu duyunca sevindi.Çünkü en sevdiği isimlerden biri Mélissa idi."Fransa'dan geldim" dedi genç bayan.Meph buna pek şaşırmadı çünkü kadında bir Fransız zerafeti vardı.

Bu şık bayanın nerede çalıştığını merak etmeye başlamıştı Alighieri.Aydınlık tarafta olduğunu az çok kestirmişti.Ama bayan Meph'in bir ölüm yiyen olduğunu duyunca ne yapacaktı acaba ?Meph, onun bir bakanlık çalışanı olduğunu bilmeden sordu : "Ne işte çalışıyorsunuz hanımefendi ?"

Ardından gittikçe sükunete boğulan cafenin bir garsonunu yanına çağırdı Meph:
-Ben bir fincan kahve istiyorum ve yanında bir kurabiye olsun lütfen.Çikolatalı olursa sevinirim.
Sonra bayana dönerek :
-Ya siz ne istersiniz bayan .... şey... bayan Mélissa ?
Dedi tatlı bir tebessümle.

Kararan gece ve büyüyen ay kafenin dışını sarmıştı. Gizemini koruyan yabancı şimdi daha rahat ve samimi görünüyordu. Elleri nerde olmaları gerektiğini biliyormuş gibi masanın üzerinde, saçlarında rahatça geziniyordu. Meph'in bu hali Mélissa'yı da rahatlattı ve kararsız elini parmak iziyle dolmuş camdan çekip masanın üzerine rahatça yerleştirdi.

Méll'in cevabından sonra adamın yüzünde bir tebessüm belirir gibi oldu. "Ne işte çalışıyorsunuz hanımefendi?" diye sordu. Bu Méll'in en nefret ettiği sorulardan biriydi. Kısaca geçiştirmek üzere bir cevap bulmaya çalıştı kafansında. Ancak daha Méll cevap için ağzını açamadan adam dikkatini başka yöne çevirip "Ben bir fincan kahve istiyorum ve yanında bir kurabiye olsun lütfen. Çikolatalı olursa sevinirim." diye seslendi garsona. Konuşmanın ortasında birden kahve derdine düşmesi ilginçti doğrusu. Kahve lafını duyunca Méll'in aklını da kendi kahvesi geldi ve durumu geçiştirmek istercesine bir yudum aldı.

"Ya siz ne istersiniz bayan...şey...bayan Mélissa?" diye sordu Mephisto. Adını söylerkenki ses tonu Méll'in dikkatini çekti. "Hayır, teşekkür ederim." dedi Méll fincanın işaret ederek. "Bakanlıkta çalışıyorum. Ya siz? diye cevapladı sorusunu.

Nerede çalıştığını sormak belki de iyi bir fikir değildi.Çünkü bayanın yüzü buruşmuştu.Belli ki bu sorudan hoşlanmadı.Meph, olayı geçiştirmek için kahve istedi.Ama Mélissa, bu soruya istemeyerekte olsa cevap verdi."Bakanlıkta çalışıyorum, ya siz ?"Dedi.Mephisto şaşırmamıştı çünkü bunu önceden tahmin etmişti.Bu soruya şöyle cevap verdi :
-Ben Gringotts'ta çalışıyorum.Diagon yolunda, orası çoğu zaman kalabalıktır.Özel kasalar görevlisiyim.Cücelerle çalışmaktan nefret ediyorum aslında.
Dedi bir gülümsemeyle.

Ay ışığı masaya yansıyordu.Elinde kahve ve kurabiye ile gelen garson masaya yaklaştı ve "Buyrun" diyerek kurabiyeyi ve kahveyi masaya bıraktı.Meph, teşekkürler der gibi başını eğdi gülümseyerek.

Kahveden bir yudum aldı, kısık gözlerini Mélissa'nın üzerine tuttuktan sonra ;
-Nerede oturuyorsunuz ?
Dedi.

Meph'in yüzünden Mélissa'nın cevabını beklermiş gibi bir ifade vardı. Cevabına hiçbir hayret yada ilgi göstermeksizin "Ben Gringotts'ta çalışıyorum. Diagon yolunda, orası çoğu zaman kalabalıktır. Özel kasalar görevlisiyim Cücelere çalışmaktan nefret ediyorum aslında." dedi. Cümlesini bitirdikten sonra yüzüne yayılan tebessüm birden kafeyi ısıttı sanki. O dakikaya kadar ciddiyeti elden bırakmayan suratın, hafif bir gülümsemesi gerçekten rahatlatıcıydı.

*Cüceler... Kim severki zaten onları.Çirkin, çıkarcı yaratıklar.* diye geçirdi aklından söylemeye tenezzül etmezcesine. Adam da aynı şeyleri düşünüyor olmalıydı. Çünkü 'cüceler' derken bile sesinde bir iğrenti seziliyordu. Gringotts'uda bu şekilde ayrıntılı tarif edişi garipti doğrusu. "...Diagon yolunda..." *Bunu kim bilmez ki zaten...* arada geçen boş saniyelerde Meph'in her söylediğini tek tek düşündü. "...orası çoğu zaman kalabalıktır..." *Tabiki öyledir. Herkes her şeyini orada saklar...Ama konuşkan bu güzel...* diye geçirdi aklından. Hafif bir tebessün belirmiş olmalıydı yüzünde.

Garsonun ansızın ortama dalışı Méll'in düşüncelerini dağıttı. Tekrar masaya dönüp Mephisto'nun bundan sonra söyleyeceklerine odaklandı. Gelen siparişlerini el yordamıyla önüne alan Meph kahvesinden aldığı bir yudumun arasında "Nerede oturuyorsunuz?" diye sordu. "Kasabanın bayağı bir dışında, küçük bir köyde. İki saat kadar uzak. Spinner's End sessiz, orası çok daha sessiz. Huzur isteyen bir insanı delirtecek kadar mevcut." dedi. Gülümsemesini yüzüne oturtmayı ihmal etmeyerek. "Siz?" diye sordu.

Masanın üzerindeki kolunda olan ceket, azıcıkta olsa beyaz gömleğini ifşa ediyordu.Birbirine geçmiş parmaklarını çözerek sağ eli ile saçını düzeltti.Bu arada garsonun getirdiği kurabiyeye baktı.Her akşam bundan yerdi ve hiç bir zaman bıkmazdı.Belki de iflah olmaz bir tiryaki olmuştu, bilmiyordu, belki de bu genetikdi ama ailesiyle arası pek iyi olmadığından bundan bi-haberdi.Annesini küçük yaşta kaybetmişti ve babası da eve uğramazdı pek.Bu yüzden Hogwarts'tan dışarı hiç çıkmadı, tatillerde bile eve gitmez, Hogwarts'ta kalırdı.Belki de yaşadığı bu bunalım onu Slytherin'e sürükleyen başlıca etkendi.

Kurabiyesinden küçük bir parça ısırık aldı, kapanan gözleri, kurabiyenin yere duşen kırıntısını farketmedi.Bekletmeden ağzındaki kurabiyenin üstüne kahve döktü.İşte onun için rahatlamanın sırrı buydu.Bu arada havada bulutlar dağılmıştı ve ay kendini iyice belli etmişti.Ay ışıkları sokağı her zamanki gibi aydınlatırken, masanın üzerini de okşamayı ihmal etmiyordu.Belli ki bu gece dolunay vardı.Dolunayı görünce hep o yaşadığı olay aklına gelirdi Meph'in.5. sınıftaydı ve yanlışlıkla Karanlık Ormana gitmişti, gene havada dolunay vardı.Bir kurtadamla karşılaşmıştı ve canını zor kurtarmıştı.Hâlâ bu olay aklına geldiğinde tanrıya yaşadığı için şükrederdi.

Mélissa'ya sorduğu sorunun cevabı gelmişti : "Kasabanın bayağı bir dışında, küçük bir köyde.İki saat kadar uzak.Spinner's End sessiz, orası daha sessiz.Huzur isteyen bir insanı delirtecek kadar mevcut"Meph sessiz yerleri sevmezdi.Ama akşamın sessizliğini hiçbir şeye değişmezdi.Cevabın ardından tatlı bir yüz ifadesiyle Mélissa : "Siz ?" Dedi.Adam birden bilgilerini yokladı, kendine geldi.Ardından şöyle cevap verdi :
-Ben, Godrics Hallowdan yeni bir ev aldım, iki katlı.Önceden Knocturn Sokağında oturuyordum.
Dedi, kızdan hoşlanmadığını söyleyemezdi.Bu yüzden sohbeti biraz daha açmalıydı.

Cevap verirken iyi bir soru düşünüyordu.Aklına iyi bir soru gelmişti, donuk bakışlarını Mélissa'ya yönlendirerek :
-Gezmeyi sever misiniz ?
Dedi, tebessümünü takınmasını ihmal etmeden.