Karanlık Sokaktaki Sır Buluşma

Konu: Karanlık Sokaktaki Sır Buluşma Cuma 26 Mart 2010, 23:33

Kararsızlıkların içinden doğan kararların becerebildiği kadar sağlıklı olan, kafa karıştırıcı bir dönemden geçiyordu melek. Kutsal Güç'te işler iyi gitmiyordu, Leo'nun nerede olduğu belli değildi. Peşine düştüğü avını kanlar içinde yere yığmadan rahat edebileceğini düşünemiyordu, o yüzden Leo'nun neler yaptığı umurunda bile değildi. Tanrı'nın ona bizzat, kendi huzurunda verdiği emirden sonra değişmişti Castiel. İnsanlığının son zerreleri yavaş yavaş yok olurken, acılar içinde kıvranan bir Matt vardı sanki içinde... Dengeli bir durumdaydı her şey, terazinin bir ucuna fazlaca yüklenildiğinden beri işler değişmişti. Ne olursa olsun ikisi de bir ruhun eşit parçalarıydı, bu değiştirilemezdi...

Le Grimore adlı bir Paris sokağında, daha önce melek kanatlarının bile arşınlamadığı sapa, karanlık bir köşede bekliyordu büyücü. Tam vaktinde gelmişti, müttefik bulma açısından ne kadar önemli olduğu aşikar olan bir etkinlik olmasa da tam vaktinde gelirdi zaten. Simsiyah bir cüppe vardı üzerinde, kukuletası yüzünü saklayacak şekilde kapalıydı. Çok yakınından geçmeyen birinin fark etmesi imkansız şekilde,kendini duvara yaslayarak kamufle etmişti. Cennet'in Kılıcı siyah cüppesinin cebindeydi. Kudretinin doruklarında olan bir elçi için kullanılabilecek en iyi silahtı o. Onlarca can almış, defalarca efendisinin ölümünü önlemişti. Her yeteneğe gelebilecek bir güç değildi o, yaptığı seçimden son derece memnundu..

Konu: Geri: Karanlık Sokaktaki Sır Buluşma Cuma 26 Mart 2010, 23:43

' Er ya da geç bir seçim yapmak zorunda kalacaksın. Benim gibi ...'

John'un sesi kulaklarında çınlar gibiydi. Ne demeye çalışmıştı ? Ona bu kadar üstü kapalı mesajlar bırakmasına sebep olan adamları bulmayı dört gözle bekliyordu Fellix. Günlerdir evin altını üstüne getirmişti ama ele gelir bir şey bulamamıştı henüz. Her şey üst üste mi gelmek zorundaydı ? Paris'deki karanlık yapılanmadaki adamının ortadan kayboluşundan beri içini büyük bir huzursuzluk kaplıyordu. Yoksa o yaşlı dilencinin söylediği kehanet gerçek mi oluyordu? 'Yakında senin de gücünün bir sınırı olduğunu göreceksin evlat.'

Bütün bu düşüncelerden sıyrılmaya çalışarak, serin havayı tenefüs etti ve bütün dikkatini az önce buluşmada doğacak olası sonuçlara yöneltmeye çalıştı. Büyük bir ihtimalle olumlu bi sonuçla ayrılacaktı ordan ama bugüne kadar edindiği tecrübeler herşeyin mümkün olduğu inancını aşılamıştı Felix'e. Le Grimoire'nin geniş ve zifire bürünmüş yollarından geçerken birden duvara yaslanmış kukuletalı bir adam farketti. Başta onu bir gölge sanmıştı ama asıl Gölge kendisi değil miydi ? Hiçbir şey demeden tek ayağını ve sırtını duvara yaslayıp bir süre karşılarında titreyen sokak lambasına baktı. Daha sonra kararlı ve tekdüze bir ses tonunda konuştu.

'Kırık asa sendeymiş , almaya geldim.'

Bu daha önceden anlaştıkları şifreydi. Birbirlerini daha önce görmemişlerdi ve emin olmak zorundalardı. Olası bir biçim değiştirme büyüsüne karşı bu şifreyi uygun görmüşlerdi.

Konu: Geri: Karanlık Sokaktaki Sır Buluşma C.tesi 27 Mart 2010, 00:02

Kendisine doğru yaklaşan silüetin yürüdüğü doğrultuya bakılırsa, henüz farkedilmemişti melek. Şimdi tam vaktiydi, yapılması gerekeni yapıp, Tanrısal Güç'ünü kullanmadan bir insanın içindekileri çözmesi gerekiyordu. Bu Cass için çok da zor değildi, kendini Tanrı'nın hizmetine adamadan önce attığı sağlam adımlar ve aldığı doğru kararlar ile bilinirdi. O zamanki yeteneğinden bu yana zerre körelme yoktu, fakat daha kolayı varken neden zora kaçmalıydı ki?

"Seni dinliyorum Salazar"

Çataldilinde tısladığı bu kelimelere yanıt olarak, karanlığın içinden çıkıp, Castiel'e doğru yürüyen silüete doğru harekete geçen bir yılan göründü meleğin gözlerine. Neredeyse tamamen karanlık olan noktalardan geçiyordu, fark edilmemeyi başarmıştı. Cevap olarak gelen tıslamayla, gelen şahsın aradığı kişi olduğu kesinleşmişti. Bir de parola vardı, O'na da belirli bir güven verilmeliydi değil mi?

"Doğru yerdesin yaratılmış olan. Tanrı'nın affediciliği üzerinde olsun."

Derinden gelen, etkileyici bir ses tonuyla söylenmiş anahtar kelimelerin çıkardığı vurgu, büyük ihtimalle karşısındaki insanın tüylerini diken diken etmişti. Bir vampirin soluğunu boynunda hissetmiş kadar olurdu Castiel'la konuşan insanlar, saklamaya çalışsa da her yönden, Tanrı'nın bir meleği olduğu ve kutsallaşmış bir kul olduğu gerçeği göz ardı edilemiyordu..

Konu: Geri: Karanlık Sokaktaki Sır Buluşma C.tesi 27 Mart 2010, 11:20

Kulağına çalınan bir tıslama sesiyle bakışlarını karanlığa çevirdi Felix. Hiçbir şey göremese de bir yılanın varlığını hissedebiliyordu. Ne de olsa ailesinde tek tük çatalağız olmayanlar çıkmıştı , Felix de onlardan biriydi. Kendi kendine ' Cassy'i getirmem gerektiğini biliyordum' iye düşündü. Castiel'in çatalağız olduğu bilgisi kendisine sunulan raporda yer alıyordu. Bu yılan figürü de karşısındaki adamın O olduğunu destekler nitelikteydi. Ama yine de emin olmak istiyordu Felix. Bugüne kadar karşılaştığı düşmanlar küçümsenecek dehada değillerdi.

"Doğru yerdesin yaratılmış olan. Tanrı'nın affediciliği üzerinde olsun."

Evet, bir de bu vardı. Castiel Tanrı'nın bir meleği olarak nitelendirilirdi onu tanıyanlarca. Felix konuşmalarındaki kutsal vurguyu sezinleyince çok da haksız olmadıkları kanısına vardı. Derin bir nefes alıptam söze başlayacaktı ki hemen önlerinde duran titrek sokak lambasının söndüğünü farketti. Birden kaşları çatılan Felix elini sakince asasına götürdü. O lamba Hançer tarafından bir bakıma bir sinyaldi. Onun sönmesi etrafta yolunda gitmeyen bir şeyler olduğuna işaretti. Felix bu önlemi Castiel'in kendilerine olan güveninin sarsılmaması için yapmıştı. Bu gece her şey yolunda gitmeliydi ki iki taraf arasında uzlaşma sağlanabilsin. Felix bunları düşünürken lamba tekrar yandı. Rahatlamış bir şekilde asasını bırakıp kollarını göğsünde kavuşturdu. Az önce kendine söylenen iyi dilek sözlerine geç olmadan cevap vermeliydi değil mi ?

' Senin de Castiel. Böyle günlerde O'nun affediciliğine her şeyden çok ihtiyacımız var.'

Sesindeki soğukkanlılık ve sakinlik hayran olunası güzellikteydi. Zaten müritlerini genellikle ulaştığı yüksek hitabet sanatıyla etkilerdi Felix. Bu onu defalarca sonu ölümle sonlanabilecek tehlikelerden de kurtarmıştı ve yine işe yarayacak gibi görünüyordu.

Karşısındaki bedenin cevap vermesine yakın bir anda birkaç şey oldu. Bir sokak lambasının ışığı etrafı aydınlatmayı keserken karşısındaki adamın asasını çekip kesilen ışığın yönüne baktı. Tehlike anları için işaretlenmiş gizli bir siniskop olan sokak lambasının uyarısı olduğunu anlamıştı Cass, kılını kımıldatmadan kara pelerini altında bekledi. Yüzü hala görünmüyordu, şimdilik görünmeye de niyeti yoktu. Uzun zamandır kimliğini gizlemeye gerek duymamıştı büyücü, gizlenmekten hoşlanmazdı. Her zaman savaşın ön saflarında olan bir liderdi, yüreğiyle diğer yüreklere cesaret yüklerdi. Ama bu durum onun gerektiğinde sinsi olmadığını göstermezdi elbette. Suikastle öldürdüğü karanlık böceklerin sayısı da bir hayli fazlaydı. Durum böyle olunca pür tehlike seziliyordu karanlıkların yüreğinde, Cass yaklaştığı zaman...

Tanrı'nın affediciliğine ihtiyacı olan insanların affedilmeyi dilemediği gerçeğini burada, şimdi dile getirmedi melek. Belki de daha sonra yapılacaktı bu konuşma, belki de şimdi, burada çıkan bir düello can ya da canlar alacaktı. İki silüet, belirsizlğin ıssız koylarında ilerlerken verilmesi gereken yanıtı verdi Castiel, derin sesindeki tonda hiçbir değişiklik kıpırtısı yoktu.

"Bana amacını açıkla."

Amacı aydınlık olan bir başka örgütün ortaya çıkmasının hayırlı olup olmadığı belirsizdi. Kimileri bölünme derdi buna, bazen de haklı olurlardı bu kimileri. Çığ gibi büyüyen Kutsal Güç'ün harekete geçtiği bu günlerde ZAY'dan gelmeyen yardımın gelebileceği bir kanala ihtiyaç vardı, bu kesin.

Castiel'in konuşmasını beklerken havada süzülen sessiz çığlığı dinledi Felix. Ruhlar bu gece de etrafta kol geziyordu ve sanki ' İntikamımızı al .. ' diye yalvarıyorlardı Felix'e. Yıllar yılı bu çığlıkları duymasına rağmen bir türlü aşina olamamıştı kulakları. Eskiden hiç değilse bu derdi paylaşabileceği bir dostu vardı. Ama son olayların ardından ve Jonathan'ın da ortadan kaybolmasının ardından iyiden iyiye yalnızlık çökmüştü üstüne. Bütün zamanların yükünü sırtlamaya çalışan bir hali vardı bakıldığında. Ancak ne kadar yük yüklenirse yüklensin boynu bükülmeyecek , sırtı eğilmeyecekti Felix'in. Bu yola bile bile girmişti. Yalnızlığı , acıyı ve o uyuşmuş korkuyu bilerek girmişti. Son nefesine kadar bundan vazgeçmeye niyeti yoktu , bu uğultuların intikamını alıncaya dek vazgeçmeye niyeti yoktu ...

Düşüncelerini Castiel tok ve tek düze sesi bölmüştü. Buraya bir uzlaşma yolu bulmak için gelmişlerdi ancak Castiel'in son sözlerinin söyleniş biçimi, Felix'i hiçbir şey demeden ordan buharlaşmaya teşvik etmişti. Kendine emir kipiyle yalnız Yaratıcı seslenebilirdi.

'Buraya yüzünü bile görmediğim birinden emir almaya gelmedim. Ya merak ettiklerini uygun bir yolla sorarsın. Ya da ...'

Lambaya odakladığı sert bakışlarını kukuletadaki iki deliğe çevirerek devam etti.

'Ya da geceyi rahatsız etmeden geldiğin gibi gidersin. '

Sesi oldukça soğuk ve otoriterde Felix'in. Küçüklüğünden beri birisinin kendi üzerinde hakimiyet kurmaya çalışmasını hazmedememişti. Hele büyüdüğünde , bunu deneyenlerin daha fazla nefes almasına izin vermemişti. Ancak bugün buraya can almaya veya can vermeye gelmediği açıktı. Aydınlık daha fazla kaybedemeyecek kadar kan kaybetmişti zaten. Ve Felix buna bir yenisini eklemeye hiç de niyetli değildi.

» Masum Bir Buluşma (!)
» Karanlık Bağlar